نحوه درخواست کمک‌های اورژانسی ناشنوایان در جهان

هفته جهانی ناشنوایان از سال ۲۰۰۹ میلادی هر ساله در سراسر دنیا در آخرین هفته ماه سپتامبر گرامی داشته می‌شود.

به گزارش ایسنا، در این مطلب به بهانه این مناسبت جهانی بر ضرورت آماده‌سازی افراد ناشنوا و کم‌شنوا در برابر حوادث و در شرایط اورژانسی از طریق ایجاد زیرساخت‌ها و بهره‌گیری از فناوری‌های کارآمد و قابل دسترس برای این افراد تاکید شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در همین رابطه کارشناسان دپارتمان خدمات انسانی ویژه ناشنوایان در ایالات متحده تاکید می‌کنند که مقامات ایالتی، محلی و فدرال موظفند اطلاعات و زیرساخت‌های اضطراری را در قالب‌های مختلف ارائه کنند که همه افراد با در نظر گرفتن نیازهای ارتباطی‌شان به آن دسترسی داشته باشند. این خدمات شامل قالب‌های هشدار در دسترس، زیرنویس، ارسال رونوشت‌های قابل دسترس برای دسترسی آنلاین، پیام‌های متنی، هشدارهای ایمیلی و گزینه‌های دیگر هستند.

دستگاه‌های هشدار اضطراری خانگی یا سیگنال‌دهنده‌ها نیز مفید هستند.

همچنین بسیاری از لیست‌های آمادگی برای شرایط اضطراری، یک کانال یا شبکه هواشناسی را توصیه می‌کنند و در حالی که اکثر شبکه‌های هشدار آب و هوا برای افراد ناشنوا، ناشنوا و نابینا و کم شنوا کارآیی ندارند اما برخی از آنها هستند که هشدارهای متنی را نشان می‌دهند.

در ادامه به برخی از این سرویس‌ها، دستگاه‌های هشدار و یا برنامه‌های آنلاین و آفلاین برای کمک به افراد ناشنوا و کم‌شنوا در شرایط اورژانسی اشاره شده است:

برنامه TapSOS

در برخی کشورها این افراد می توانند در مواقع اضطراری با استفاده از شماره ای سه رقمی پیامک ارسال کرده و موقعیت خود را گزارش دهند. در همین راستا می توان از برنامه هایی مانند TapSOS که برای افراد ناشنوا و کم شنوا طراحی شده، استفاده کرد.

این برنامه روشی را برای افراد ناشنوا و کم شنوا ارائه می دهد تا بدون نیاز به صحبت کردن یا گوش دادن با خدمات اورژانس ارتباط برقرار کنند. TapSOS برنامه ای کاملا بصری است و با ضربه زدن روی صفحه نمایش توسط کاربر کار می کند تا وی گزینه های مورد نیاز خود را انتخاب کند.

برنامه TapSOS تاریخچه پزشکی و اطلاعات شخصی مربوطه را در دستگاه کاربران ذخیره می کند و مستقیماً به خدمات اورژانس انتخاب شده ارسال می نماید. همچنین از GPS نیز برای مشخص کردن مکان دقیق کاربر استفاده می کند.

فناوری TTY

TTY نیز یک فناوری تا حدودی قدیمی است که کمک می‌کند فرد ناشنوا از طریق صفحه کلید یا دستگاه نوشتاری متصل به تلفن با دیگران ارتباط برقرار کند. با این حال، ارائه دهنده خدمات ارتباطات از راه دور باید از این ویژگی پشتیبانی کند و یک شماره تلفن برای اپراتور مخصوص این سرویس ارائه دهد.

برنامه زبان ناشنوا (ASL)

از این برنامه که آفلاین است نیز می توان برای ارتباط با ناشنوایان استفاده کرد. این برنامه قادر به ترجمه عبارت رایج انگلیسی به زبان اشاره است.

دستگاه TTY یا TDD ویژه افراد دارای مشکلات شنوایی یا کلامی

این دستگاه یک چاپگر راه دور است که از ارتباطات مبتنی بر خط تلفن استفاده می‌کند و برای افرادی طراحی شده که دارای مشکلات شنوایی یا کلامی هستند.

نام‌های دیگر این دستگاه عبارت است از:

۱. ماشین تحریر راه دور (TTY)

۲. تلفن متنی (در اروپا)

۳. minicom (در انگلیس)

دستگاه TDD چیست؟

یک TDD معمولی، دستگاهی است که اندازه‌ای در حدود یک ماشین تحریر یا لپ تاپ دارد و دارای یک صفحه کلید مطابق با استاندارد Qwerty است. صفحه نمایش کوچکی از جنس LED، LCD یا VFD که برای نمایش الکترونیکی متن‌های چاپ شده استفاده می‌شود.

معمولا TDDها دارای محفظه کوچکی برای نگهداری کاغذ هستند و برای چاپ متون تایپ شده مورد استفاده قرار می گیرند. نسخه های قدیمی این دستگاه تنها دارای چاپگر و فاقد صفحه نمایش بوده‌اند.

نحوه عملکرد دستگاه TDD

متن تایپ شده در دستگاه TDD از طریق خط تلفن به صورت زنده به دستگاهی سازگار یعنی دستگاهی که از پروتکل‌های ارتباطی مشابه استفاده می‌کند، انتقال داده می‌شود.

در برخی از کشورها نظیر سوئد و نروژ خدمات خاص تلفنی برای پیاده سازی عملکرد TDD توسعه بیشتری یافته و سامانه‌هایی طراحی شده‌اند که فرد ناشنوا می‌تواند با یک فرد شنوا از طریق یک خط تلفن معمولی با استفاده از یک اپراتور انسانی، ارتباط برقرار کند.

HCO و VOCO چیست؟

خدمات دیگری نیز برای افراد کم شنوا یا افرادی که توان تکلم ندارند طراحی شده است که به آن‌ها ارتباط بر بستر شنوایی (HCO) می‌گویند. علاوه بر این خدماتی برای افرادی که شنوا نیستند اما می توانند صحبت کنند طراحی شده است که ارتباط بر بستر صوت (VOCO) نامیده می شود.

با این وجود به رغم دسترسی به این سرویس‌ها گاهی اوقات عبارت TDD ناامید کننده است چراکه افراد ناشنوا به طور فزاینده‌ای در حال استفاده از دستگاه‌ها و فناوری‌های mainstream برای برقراری حجم بسیار زیادی از ارتباطات خود هستند و همین امر کارآیی سیستم TDD را پایین می‌آورد. اما در چنین شرایطی شاید امکانات به‌روزتر نظیر برنامه    TapSOS کارآمدتر باشند.

برخی برنامه‌ها و اپلیکیشن‌های گوشی همراه برای افراد ناشنوا یا کم‌شنوا طراحی شده‌اند که به کمک آنها می‌توانید اطلاعات اضطراری‌تان را ذخیره و هم‌رسانی کنید. همچنین تلفن‌ همراه شما می‌تواند در برخی‌ از کشورها و مناطق و با استفاده از شرکت‌های مخابراتی مشخصی، به‌طور خودکار با خدمات اضطراری تماس برقرار کنند.

توصیه‌های مهم برای آمادگی ناشنوایان و کم‌شنوایان در برابر شرایط اضطراری

* داشتن یک جعبه کمک های اولیه اضطراری که شامل قلم و کاغذ برای برقراری ارتباط ناشنوایان یا کم شنوایان با دیگران در شرایط بحرانی است. همچنین وجود باتری سمعک نیز در این جعبه اضطراری، ضروری است.

* استفاده از دستگاه ها و وسایل جانبی که در زمان حادثه به ناشنوایان هشدار می دهند.

* همه افراد به ویژه ناشنوایان می بایست از سالم بودن تمام دستگاه های هشداردهنده در منازلشان اطمینان حاصل کرده و به طور منظم آن ها را از نظر فنی بررسی کنند.

* به این افراد همچنین تاکید می‌شود که سمعک خود را در مکانی امن و در دسترس قرار دهند زیرا زمان محدودی برای اقدام در مواقع اضطراری وجود دارد.

انتهای پیام

منابع: 1، 2، 3

منبع: ایسنا

کلیدواژه: ناشنوایی نکات ایمنی شرایط اضطراری حوادث شرایط اورژانسی ناشنوایان افراد ناشنوا و کم شنوا برای افراد ناشنوا دستگاه ها طراحی شده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۰۴۳۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سن مناسب برای انجام تست دیابت

اعظم کوه‌کن، با بیان اینکه جامعه نسبت به بیماری دیابت آگاهی کافی و لازم ندارد،  گفت: بسیاری از افراد جامعه نمی‌دانند که بهترین سن و زمان مناسب برای انجام تست دیابت  چه موقع است. با توجه به شیوع روزافزون دیابت و براساس دستورالعمل های جهانی، تست غربالگری قند خون از  ۴۵ سالگی به ۳۵ سالگی کاهش یافته، به همین دلیل، افراد بالای ۳۵ سال باید نسبت به انجام تست قند خون اقدام کنند.

وی با اشاره به برگزاری پویش «سلامت غربالگری دیابت و فشار خون بالا» طی سال گذشته از سوی وزارت بهداشت، افزود: با توجه به اینکه میزان شیوع دیابت در کشور زیاد است، مسئولان باید به این مهم توجه کنند. نتایج حاصل از اجرای این پویش می‌تواند برای برنامه‌ریزی‌های آینده به کار گرفته شود. گام نخست برای کنترل و پیشگیری از چاقی، دیابت و فشار خون در جامعه، برنامه‌ریزی صحیح کشوری در حوزه سلامت و تغییر سبک زندگی آحاد جامعه است.

کوه‌کن ادامه داد: همچنین اطلاع‌رسانی وآگاهی‌بخشی به مخاطبان  از اهمیت و اعتبار فراوانی برخوردار است. در این خصوص افراد مستعد دیابت که شامل افراد با تغذیه نادرست، زندگی کم تحرک، خویشاوندان درجه اول مبتلا به دیابت باید نسبت به انجام تست قند خون تشویق شوند و در این زمینه باید اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی از طریق «رسانه‌های عمومی» و «آموزش و پرورش» در مجامع عمومی صورت گیرد و این باور که چاقی یک بیماری است و سلامتی را تهدید می‌کند، در ذهن جامعه نهادینه شود. در این راستا لازم است برنامه‌ریزی‌های مناسب برای پیشگیری و کنترل فراهم شود؛ به نحوی که مراکز آموزشی معتبر درباره دیابت و برای بیماران دیابتی و خانواده‌ها در تمام شهرها وجود داشته باشد. 

وی درباره ضرورت برنامه‌ریزی برای بیماران دیابتی گفت: به طور کلی می‌توان گفت اقدامات لازم برای پیشگیری و کنترل بیماری دیابت را در ۳ بخش می‌توان متمرکز کرد؛ گام نخست، آموزش همگانی و مردمی و روز آمد کردن دانش پزشکان و گام دوم، دسترسی به تجهیزات، داروها و فناوری روز حوزه دیابت و سومین گام، اقدامات موثر است؛ منظور این است که مراکز درمانی به صورت جامع‌نگر به درمان چاقی و دیابت توجه کنند؛ یعنی فقط دارو تجویز نکنند بلکه باید با مشاوره رو در رو با افراد دیابتی و خانواده‌ها بار تحمیل بر جامعه و کشور را کاهش داد. مشاوره‌های لازم با بیماران از جمله سیاست‌های تاثیرگذار مثبت است که پذیرش بیماری برای بیماران و اطرافیان را فراهم می‌کند. اجرای این برنامه‌ها به پشتیبانی وزارت بهداشت و دولت نیاز دارد. 

این متخصص با بیان اینکه بررسی وضعیت مراجعه‌کنندگان به مراکز درمانی بیانگر این است که آموزش یک حلقه مفقوده در ارتباط با دیابت به حساب می‌آید، افزود: به طور مثال، برخی از افرادی که به دیابت مبتلا هستند اطلاعی درباره میزان قند ناشتا یا قند ۲ ساعته ندارند؛ مشاهده می‌شود در پاره‌ای موارد حتی افراد تحصیل‌کرده نسبت به میزان قند خون خود بی‌اطلاع هستند. برنامه‌های مربوط به دیابت باید به صورت فصلی یا ماهانه انجام شود؛ به نحوی که عموم مردم نسبت به بیماری دیابت آگاهی داشته باشند. هنگامی که مردم نسبت به دیابت آگاهی داشته باشند، دانش عمومی افزایش می‌یابد.

منبع: خبرگزاری ایسنا